chup chupitey chaldeaan - sukhpal

ਸੁਖਪਾਲ ਵਿਰਕ ਦੀ ਕਿਤਾਬ 'ਚੁੱਪ ਚੁਪੀਤੇ ਚੱਲਦਿਆਂ' ਇੱਕ ਨਾਵਲ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਅਤੇ ਖੂਬਸੂਰਤ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਹੈ। ਇਸ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਕਵੀ ਨੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਭਾਵੁਕ ਅਤੇ ਗਹਿਰੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਬਿਨਾਂ ਕਹੇ ਹੀ ਸਮਝ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਸਾਰ

ਇਸ ਕਾਵਿ-ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਦਾ ਮੁੱਖ ਵਿਸ਼ਾ ਮਨੁੱਖੀ ਮਨ ਦੀਆਂ ਅੰਦਰੂਨੀ ਭਾਵਨਾਵਾਂ, ਖਾਮੋਸ਼ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਅਤੇ ਅਣਕਹੇ ਅਨੁਭਵਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। 'ਚੁੱਪ ਚੁਪੀਤੇ ਚੱਲਦਿਆਂ' ਸਿਰਲੇਖ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਚੁੱਪਚਾਪ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੱਸੇ ਅੱਗੇ ਵਧਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ।

• ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਦਾ ਦਰਦ: ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਕਵੀ ਨੇ ਉਸ ਦਰਦ ਨੂੰ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜੋ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਸਾਂਝਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਉਂਦੇ। ਇਹ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਦੂਰੀ, ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਮਿਲੀ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਕਾਰਨ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ ਦਬਾਅ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।

• ਯਾਦਾਂ ਦਾ ਸਫ਼ਰ: ਕਵੀ ਆਪਣੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ ਪਾਠਕ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਸਫ਼ਰ 'ਤੇ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਅਤੀਤ, ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਗੁਆਚੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਮਿਠਾਸ ਅਤੇ ਦਰਦ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ।

• ਉਮੀਦ ਦੀ ਝਲਕ: ਭਾਵੇਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਦਰਦ ਅਤੇ ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਦੀ ਗੱਲ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਉਮੀਦ ਦੀ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਕਿਰਨ ਵੀ ਮੌਜੂਦ ਹੈ। ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਭਾਵੇਂ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਭਰਿਆ ਹੋਵੇ, ਪਰ ਇਹ ਸਫ਼ਰ ਰੁਕਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਚੁੱਪਚਾਪ ਚੱਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।

ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਕਾਵਿ-ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਹੈ ਜੋ ਅੰਦਰੋਂ ਦਰਦ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਦੇ ਤੈਅ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਪਾਠਕਾਂ ਨੂੰ ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ।