Manto Diyan Vivadit kahaniyan

ਮੰਟੋ ਦੀਆਂ ਵਿਵਾਦਿਤ ਕਹਾਣੀਆਂ (Manto Diyan Vivadit Kahaniyan)

ਸਆਦਤ ਹਸਨ ਮੰਟੋ (Saadat Hasan Manto) ਉਰਦੂ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹਾਨ ਅਤੇ ਵਿਵਾਦਪੂਰਨ ਕਹਾਣੀਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਅਕਸਰ ਸਮਾਜ ਦੀਆਂ ਕੌੜੀਆਂ ਸੱਚਾਈਆਂ, ਮਨੁੱਖੀ ਮਨ ਦੀਆਂ ਗਹਿਰਾਈਆਂ ਅਤੇ ਵਰਜਿਤ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਨਿਡਰਤਾ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ। ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਕਾਲ ਦੌਰਾਨ ਕਈ ਵਾਰ ਅਸ਼ਲੀਲਤਾ ਦੇ ਦੋਸ਼ਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ।

"ਮੰਟੋ ਦੀਆਂ ਵਿਵਾਦਿਤ ਕਹਾਣੀਆਂ" ਤੋਂ ਭਾਵ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਤੋਂ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਜਾਂ ਕਾਨੂੰਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਤਰਾਜ਼ ਉਠਾਏ ਗਏ। ਇਹ ਕਹਾਣੀਆਂ ਅਕਸਰ ਜਿਨਸੀ, ਸਮਾਜਿਕ ਪਾਖੰਡ, ਵੰਡ ਦੇ ਦਰਦ ਅਤੇ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਕਮਜ਼ੋਰੀਆਂ ਬਾਰੇ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਰੂੜੀਵਾਦੀ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਵਰਜਿਤ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।

ਮੁੱਖ ਵਿਵਾਦਿਤ ਕਹਾਣੀਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇ:

ਮੰਟੋ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਵਿਵਾਦਿਤ ਕਹਾਣੀਆਂ ਹੇਠ ਲਿਖੀਆਂ ਹਨ:

• ਬੂ (Boo): ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਜਿਨਸੀ ਇੱਛਾਵਾਂ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਸੁਭਾਅ ਦੀ ਗੁੰਝਲਤਾ ਨੂੰ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ 'ਤੇ ਅਸ਼ਲੀਲਤਾ ਦਾ ਕੇਸ ਚੱਲਿਆ ਸੀ।

• ਖੋਲ ਦੋ (Khol Do): ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਭਾਰਤ-ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵੰਡ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਔਰਤਾਂ ਨਾਲ ਹੋਏ ਅੱਤਿਆਚਾਰਾਂ ਦੀ ਭਿਆਨਕ ਤਸਵੀਰ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਸਦੀ ਸਪੱਸ਼ਟਤਾ ਕਾਰਨ ਇਸ 'ਤੇ ਵੀ ਇਤਰਾਜ਼ ਉਠਾਏ ਗਏ ਸਨ।

• ਧੂੰਆਂ (Dhuan): ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਦੇ ਜਿਨਸੀ ਅਨੁਭਵਾਂ ਨੂੰ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਦਲੇਰਾਨਾ ਵਿਸ਼ਾ ਸੀ।

• ਠੰਡਾ ਗੋਸ਼ਤ (Thanda Gosht): ਵੰਡ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਜਿਨਸੀ ਹਿੰਸਾ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਕਰੂਰਤਾ ਦੀਆਂ ਹੱਦਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਲਈ ਮੰਟੋ 'ਤੇ ਅਸ਼ਲੀਲਤਾ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਅਤੇ ਲੰਬਾ ਮੁਕੱਦਮਾ ਚੱਲਿਆ ਸੀ।

• ਉੱਪਰ, ਨੀਚੇ ਔਰ ਦਰਮਿਆਨ (Upar, Neeche aur Darmiyan): ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਵੀ ਸਮਾਜਿਕ ਤਾਬੂ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਇੱਛਾਵਾਂ 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਹੈ।