Prabhu duaar -osho

ਪ੍ਰਭੂ ਦੁਆਰ - ਓਸ਼ੋ (Prabhu Duaar - Osho)

"ਪ੍ਰਭੂ ਦੁਆਰ" (Prabhu Duaar) ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ "ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ" ਜਾਂ "ਰੱਬ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ", ਓਸ਼ੋ (Osho) ਦੇ ਪ੍ਰਵਚਨਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਪੰਜਾਬੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਓਸ਼ੋ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਭਾਸ਼ਣਾਂ ਅਤੇ ਵਾਰਤਾਲਾਪਾਂ ਦਾ ਲਿਖਤੀ ਰੂਪ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਚੇਲਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਸੰਕਲਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।

ਓਸ਼ੋ (ਪਹਿਲਾਂ ਚੰਦਰ ਮੋਹਨ ਜੈਨ, ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਭਗਵਾਨ ਸ਼੍ਰੀ ਰਜਨੀਸ਼ ਵਜੋਂ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ) (1931-1990) ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਰਹੱਸਵਾਦੀ, ਗੁਰੂ ਅਤੇ ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਧਿਆਤਮਕਤਾ, ਧਿਆਨ, ਮਨੁੱਖੀ ਸੰਬੰਧਾਂ, ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਈ ਵਿਸ਼ਿਆਂ 'ਤੇ ਡੂੰਘੇ ਵਿਚਾਰ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੇ। ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਆਧੁਨਿਕ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਮਸਲਿਆਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਅਤੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਪਰਿਵਰਤਨ ਲਿਆਉਣ 'ਤੇ ਕੇਂਦਰਿਤ ਸਨ।

"ਪ੍ਰਭੂ ਦੁਆਰ" ਦੇ ਮੁੱਖ ਵਿਸ਼ੇ ਅਤੇ ਸੰਦੇਸ਼:

"ਪ੍ਰਭੂ ਦੁਆਰ" ਦਾ ਸਿਰਲੇਖ ਹੀ ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਅਧਿਆਤਮਕ ਸੁਭਾਅ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਸ ਅੰਦਰੂਨੀ ਯਾਤਰਾ ਅਤੇ ਖੋਜ ਬਾਰੇ ਹੈ ਜੋ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਰੱਬੀ ਸੱਚ ਜਾਂ ਬ੍ਰਹਮ ਚੇਤਨਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਓਸ਼ੋ ਦੀਆਂ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਅਨੁਸਾਰ, ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਦੁਆਰ ਕੋਈ ਬਾਹਰੀ ਸਥਾਨ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਅੰਦਰੂਨੀ ਜਾਗ੍ਰਿਤੀ ਅਤੇ ਸਵੈ-ਬੋਧ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਹੈ।

ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਸੰਭਾਵਿਤ ਮੁੱਖ ਨੁਕਤੇ:

• ਧਿਆਨ ਅਤੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਯਾਤਰਾ: ਓਸ਼ੋ ਲਈ ਪ੍ਰਭੂ ਦੁਆਰ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਦਾ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਾਧਨ ਧਿਆਨ (Meditation) ਹੈ। ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਧਿਆਨ ਤਕਨੀਕਾਂ, ਧਿਆਨ ਦੇ ਮਹੱਤਵ, ਅਤੇ ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਮਨ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਕੇ ਸਾਨੂੰ ਸਾਡੇ ਅੰਦਰਲੇ ਸੱਚ (ਪ੍ਰਭੂ) ਦੇ ਨੇੜੇ ਲਿਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਬਾਰੇ ਵਿਚਾਰ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ।

• ਸਵੈ-ਖੋਜ ਅਤੇ ਆਤਮ-ਗਿਆਨ: ਪ੍ਰਭੂ ਦੁਆਰ ਸਿਰਫ਼ ਧਾਰਮਿਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸਾਂ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਇਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ, ਆਪਣੇ ਅਸਲੀ ਸੁਭਾਅ ਨੂੰ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਚੇਤਨਾ ਦੀ ਡੂੰਘਾਈ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਬਾਰੇ ਹੈ। ਓਸ਼ੋ ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸੱਚੀ ਮੁਕਤੀ ਅਤੇ ਰੱਬੀ ਮਿਲਾਪ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਲੱਭਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

• ਡਰ ਅਤੇ ਹਉਮੈ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ: ਪ੍ਰਭੂ ਦੁਆਰ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ, ਓਸ਼ੋ ਅਕਸਰ ਡਰ, ਸ਼ੱਕ, ਅਤੇ ਹਉਮੈ (ego) ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਮਨ ਦੀਆਂ ਉਹ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਹਨ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਸਾਡੀ ਅੰਦਰੂਨੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰੱਖਦੀਆਂ ਹਨ।

• ਜੀਵਨ ਦੀ ਸਮੁੱਚਤਾ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨਾ: ਓਸ਼ੋ ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਦੁਆਰ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਜੀਵਨ ਦੇ ਹਰ ਪਹਿਲੂ, ਚੰਗੇ-ਮਾੜੇ, ਸੁੱਖ-ਦੁੱਖ, ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਭੱਜਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਇਸਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜੀਣਾ ਹੀ ਰੱਬੀ ਅਨੁਭਵ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

• ਕਿਸੇ ਧਰਮ ਜਾਂ ਬਾਹਰੀ ਰਸਮਾਂ ਦਾ ਖੰਡਨ: ਓਸ਼ੋ ਨੇ ਅਕਸਰ ਸੰਗਠਿਤ ਧਰਮਾਂ ਅਤੇ ਰਸਮਾਂ ਦੀ ਨਿਖੇਧੀ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਅੰਦਰੂਨੀ ਖੋਜ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕਰਕੇ ਬਾਹਰੀ ਪੂਜਾ ਪਾਠ ਵਿੱਚ ਫਸਾਉਂਦੇ ਹਨ। "ਪ੍ਰਭੂ ਦੁਆਰ" ਇਹ ਸੁਨੇਹਾ ਦੇ ਸਕਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਕਿਸੇ ਮੰਦਰ, ਮਸਜਿਦ ਜਾਂ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਹਰ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੈ।

ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ, "ਪ੍ਰਭੂ ਦੁਆਰ" ਓਸ਼ੋ ਦੀਆਂ ਉਹਨਾਂ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਦਾ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਹੈ ਜੋ ਪਾਠਕਾਂ ਨੂੰ ਅਧਿਆਤਮਕ ਜਾਗ੍ਰਿਤੀ, ਸਵੈ-ਖੋਜ ਅਤੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੀ ਯਾਤਰਾ 'ਤੇ ਲੈ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਸਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਰੱਬ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਦਾ ਮਾਰਗ ਬਾਹਰੀ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਅੰਦਰੂਨੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਧਿਆਨ ਤੇ ਸੁਚੇਤਤਾ ਰਾਹੀਂ ਹੀ ਉਸ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।